ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΛΕΒΗ : Η ΘΑΥΜΑΣΤΉ ΕΙΚΌΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΒΛΎΖΟΝ ΜΎΡΟ.

Α) ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΑΛΕΒΉ : Η ΘΑΥΜΑΣΤΉ ΕΙΚΌΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΒΛΎΖΟΝ ΜΎΡΟ.

Β) ΠΡΟΣΕΥΧΉ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΥΡΟΒΛΉΤΙΣΣΑ. 

Α. Σε υψόμετρο 1.100 μέτρων, μέσα σε μια κατάφυτη βουνοκορφή όπου βρίσκεται από το έτος 1116 το Μοναστήρι της Παναγίας Μαλεβής, η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου- μία από τις 70 που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς- δεν σταματά να τρέχει Μύρο από το 1964 μέχρι και σήμερα, ενώ ολόκληρη η περιοχή μοσχοβολά χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει εξήγηση.

Τη Θαυματουργή Εικόνα έφεραν στην Κυνουρία οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν στη περιοχή το έτος 971. Η εικόνα αρχικώς βρισκόταν στο πρώτο μοναστήρι που είχε χτιστεί στους Κανάλους.

Όμως οι μοναχοί βρήκαν τραγικό θάνατο από το κρύο και, σύμφωνα με όσα έχουν επικρατήσει όλα αυτά τα χρόνια και μας περιγράφει η μοναχή Αγνή: << Η εικόνα έφυγε μόνη της και ήρθε στη θέση που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι.

Τότε υπήρχαν βάτα στη συγκεκριμένη περιοχή και η εικόνα στεκόταν μέσα στα βάτα, ενώ δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι που δεν έσβηνε ποτέ. Τρεις φορές μετέφεραν την εικόνα στην αρχική θέση της, όμως επέστρεφε στο συγκεκριμένο σημείο.

Έτσι αποφασίστηκε να χτιστεί εδώ το νέο σπίτι της. Πιστεύουμε ότι επέλεξε τούτον εδώ τον τόπο, καθώς εδώ βρήκαν τραγικό θάνατο πολλοί άνθρωποι...>>.

Το 1964 πριν ακόμα αναβλύσει το Άγιον Μύρον στην Εικόνα της Θεοτόκου, είκοσι (20) ημέρες πριν ευωδιάζε εξαίσια και υπερβολικά σε όλο το Μοναστήρι.

Πόσοι και πόσοι θέλησαν να βρούν τη σύνθεση του, αλλά στο τέλος έμειναν άπρακτοι, άφωνοι και κατησχημενοι.

Το Μύρον αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο επί της γης.

Διαχωριζόμενο τον Άγιον τούτο Μύρον από εκείνο το αναβλύζον από τους Αγίους, αποτελεί πρωτοφανές Μύρον το οποίον ο γλυκύς μας Ιησούς εχάρισε ως πολυτιμώτατο δώρο στην Αειπάρθενον Μητέρα Του.

Τη Παρασκευή των τελευταίων Χαιρετισμών 17 Απριλίου 1964 είχαν έρθει και προσκυνηταί για την Αγρυπνία, και τότε ενεφανήσθησαν οι πρώτες σταγόνες. Την πέμπτη Κυριακή των νηστειών η αδελφή Θεοδούλη ειδοποίησε την αδελφή Μαριάμ να πάνε μαζί στη εκκλησία γιατί κάτι θαυμαστό συμβαίνει με την Εικόνα της Παναγίας. Πράγματι οι δύο μοναχές αφού πήραν μια λαμπάδα έφτασαν μπροστά στην Εικόνα όπου η αδελφή Μαριάμ είδε: < την Παναγία να ανοιγοκλείνει το στόμα της και να τρέχει όπως τρέχει η βρύση μπούρπουλας (κοχλασμός, βρασμός).

Όταν άνοιγε το στόμα της έτρεχε προς τα πάνω πολύ, όπως τρέχει η βρύση και όταν έκλεινε το στόμα της εκοβόταν και τανάπαλιν. Το νερό διαπερνούσε το τζάμι της εικόνας και έτρεχε κάτω και το προσκυνητάρι είχε γεμίσει αλλά το νερό που ήταν έξω έμοιαζε σαν γάλα>.

Το Θαύμα της εκχύσεως του Αγίου Μύρου, το οποίο ήταν πρωτοφανές για τις μοναχές εμφανιζόταν άλλοτε με χρώμα σαν κατακάθαρο διαμάντι με ευωδία μοναδική, άλλοτε να τρέχει πολλές φορές την ημέρα με χρώμα κίτρινο σαν τη χρυσή λίρα ή κίτρινο σαν λάδι και ενώ το έβαζαν σε φιαλίδιο την άλλη μέρα ήταν κενό.

Για αρκετό καιρό η αναστάτωση που δημιουργήθηκε από το Θαυμαστό γεγονός απασχόλησε την αστυνομία και τις αρχές. Η Μονή ανέδυε την μοναδική ευωδία και όπως αναφέρεται ο αστυνόμος που εσκούπησε την εικόνα κατά την έρευνα που εκτελούσε, η Παναγία του πέταξε το Μύρο στο πρόσωπο του και αυτός ομολόγησε < πιστεύω Παναγία μου>. 

Την Μεγάλη Εβδομάδα, αν και δεν χαιρετίζουν την Παναγία οι μοναχές λόγω της μεγάλης συγκινήσεως συνέχισαν τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκον. Έτρεχε η εικόνα κατά διαστήματα πολλές φορές την ημέρα, το Άγιο Πάσχα σταμάτησε, άρχισε πάλι να τρέχει την εβδομάδα του Θωμά κατά τον ίδιο τρόπο και με τις διάφορες εναλλαγές χρωμάτων όπως: σαν γάλα, γαλάζιο, σαν διαμάντι, και σταθεροποιήθηκε στο κίτρινο.

Αναφέρεται και μια φορά να εξέρχεται από την εικόνα μεγάλη σαν αίμα κόκκινη σταγόνα και να ξηραίνεται.

Η ευωδία διαχέονταν σε όλη την έκταση της Μονής και τίποτε δεν ήταν 

ικανό να αναχαιτίσει αυτήν την ανυπέρβλητο ευωδία.

Το Μύρον της Παναγίας λίγα χρόνια εμφανιζόταν, όπως αναφερθήκαμε παραπάνω, γινόταν σταγόνες εξέρχονταν της εικόνας, έτρεχε κάτω, μαζευόταν με βαμβάκια και μοιραζόταν για ευλογία στον κόσμο, έπειτα μετά από ένα μεγάλο σεισμό τρέχει διαρκώς το τζάμι, είναι διαρκώς βρεγμένο, δεν στεγνώνει και αποτελεί την πηγή του Αγίου Μύρου.

Το 1969 οι αρχές της Χωροφυλακής Τριπόλεως και του Άστρους καθώς και ένας Χημικός Τριπόλεως πιστοποίησαν την θαυματουργή προέλευση και δύναμη του καθηγιασμένου ύδατος, ως Μύρο της Παναγίας.

Το θαύμα της Παναγίας έγινε ευρέως γνωστό από τον Ιεροκήρυκα του Θείου Λόγου Δημήτριο Παναγόπουλο το 1970.

Οι προσκυνητές από Ελλάδα και από το εξωτερικό πιστοποιούν το θαυματουργό Άγιο Μύρο της Παναγίας με τα τάματα και την θεραπεία πολλών ασθενών.

Β. Προσευχή στη Μυροβλύτισσα Κυρία.

<< Τους πιστούς φροντίζεις

την σωτηρίαν ποθείς

τον Μύρον σου δωρίζεις

Είς υιόν Σου μας προωθείς.

Τον ικετεύεις Δέσποινα

αμαρτίας μας να συγχωρέση

υπό την σκέπην σου έμεινα

έλεος να μας δωρήση.

Ελπίζω και αναμένω

τι συ θελήσει

να ακούσω περιμένω

σε έχω συγχωρήσει.

Είσαι ελέους πηγή

έχεις τον πάντα οικτήρμονα

εγέννησες πριν την αυγή

τον μόνον ελεήμονα.

Πηγή θαυμάτων

έχεις αναδειχθεί

υψίστων κατορθωμάτων

έχεις αναγνωρισθεί.

Σύ μεσιτεία

δίδεται αφθονοτάτη

είς υιόν Σου ικεσία

πέμπεται αγνοτάτη.

Πάθη να καλύψη

είς χάρις να μας ενώση

να μας ανεβάση εις τα ύψη

εις Θεόν να μας παραδώση.

Εν σώματι ανήλθες

Δέσποινα Μυροβλούσα

είς υιόν σου Θεόν ανήλθες

έσχες φωτοβολούσα>>.

Μοναχός Αγιορείτης

<< Ιστορικό και Θαύματα Παναγίας Μαλεβή>>, Ανυσία Μοναχή.