Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΤΣΑΜΠΙΚΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ 

Στην ανατολική ακτή του νησιού, σε απόσταση 28χλμ. από την πόλη της Ρόδου και  στα δυο χλμ από το χωριό Αρχάγγελος, ψηλά στην κορυφή του βουνού σε υψόμετρο 287μ. μέσα σε κατάφυτη έκταση με εξαιρετική θέα προς τη θάλασσα και την ενδοχώρα, βρίσκεται η Μονή της Παναγίας της Τσαμπίκας ή “Kυράς Ψηλής” ή “Άνω Tσαμπίκας»,

Φυλάει η Μεγαλόχαρη ολόκληρο το νησί της Ρόδου από ψηλά και μας σκεπάζει. Η Προστατιδα της Ροδου  δυναμώνει με τα θαύματα της την πίστη του κόσμου.

Είναι τοποθετημένο πάνω σε ένα αρκετά ψηλό λόφο, γι’ αυτό και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Τσαμπίκα η ψηλή»

Για να φτάσεις να προσκυνήσεις τη θαυματουργή εικόνα πρέπει να ανέβεις περίπου τριακόσια σκαλιά. Ανεβαίνοντας στην Παναγία Τσαμπίκα κουράζεσαι, μουσκεύεσαι  στον ιδρώτα, φλογίζονται τα σπλάχνα σου από τη δίψα και όμως επιμένεις.

 Τα δέντρα με τη σκια τους σου χαρίζουν ένα αναστεναγμό ανακούφισης και σου δίνουν θάρρος για να φτάσει ψηλά στην πνευματική εκείνη πηγή.

Η θεία κατάνυξη και η θέα που αντικρίζεις από ψηλά, αποβάλει την κούραση που ίσως νιώσεις. Οταν φτάσει κανείς στο εκκλησάκι του λόφου, νιώθει να τον καταβάλλει ένα περίεργο δέος. Ο ναός μοιάζει να χάνεται μέσα στα κατάλευκα σύννεφα που τον περιβάλλουν. Οι γλάστρες με τους βασιλικούς που τον περιστοιχίζουν ευωδιάζουν.

Ο Ναό αυτός είναι ένας κλίτος δωδεκανησιακού τύπου, στρωμένος με βοτσαλάκια και ανακαινίσθηκε το 1740 από το μοναχό Χατζηγεράσιμο.

Το εκκλησάκι χτίστηκε εκεί διότι, σύμφωνα με την παράδοση, ένας βοσκός που εμενε στην απέναντι περιοχή της βρύσης του Αιμαχού (Γιεμαχιού) είχε δει μια φλόγα (τσάμπα δηλαδη σπιθα  εξ ου και το «Τσαμπίκα») σε εκείνο το σημείο και πήγε να δει από κοντά τι συνέβαινε.

Αλλοι ισχυριζονται πως η εικονα πηρε την ονομασια της προερχόμενη από την αρχαία λέξη «Ζαμβυκή» που είναι είδος πλοίου επειδή ο λόφος που βρέθηκε η εικόνα μοιάζει με πλοίο.

 Ο βοσκός είδε το φως της Παναγίας αλλά αρχικά δεν έδωσε καμία σημασία. Το είδε και την επόμενη βραδιά. Όταν όμως το είδε και για τρίτη φορά αποφάσισε να ανεβεί στο απέναντι βουνό, για να δει από κοντά με τα μάτια του, τι ήταν αυτό το φως.

Όταν έφθασε στο ύψωμα ο βοσκός μαρμάρωσε στο θέαμα που είδε να προβάλλεται μπροστά του. Είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από ακοίμητο κανδήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο» (έτσι λέγεται το δέντρο που είχε σταθμεύσει η Μεσίτρια των ανθρώπων). 

Με μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε την εικόνα της Παναγίας  επάνω στο κυπαρίσσι  και μπροστά της αναμμένο καντήλι.

Αυτό το κυπαρίσσι σώζεται μέχρι σήμερα και στη ρίζα του υπάρχει μια τρύπα που σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα βγάζει ζεστό και κρύο αέρα.

Ετσι έχτισε το λιλιπούτειο εκκλησάκι που σώζεται μέχρι σήμερα προς τιμήν της χάρης Της.

Η ιστορία θέλει την εικόνα να είχε χαθεί από τη Μονή της Παναγίας του Κύκκου της Κύπρου ή από κάποιο χωριό της Επαρχίας Λεμεσού, όπου και φυλασσόταν. 

 Η απώλεια της εικόνας προκάλεσε αναστάτωση στους μοναχούς του Κύκκου που κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να την εντοπίσουν.

Επίτροποι από την Κύπρο ήρθαν στον Αρχάγγελο και αναγνωρίζοντας την εικόνα ως δική τους, την μετέφεραν στην αρχική της κάτοχο.

 Οι Κύπριοι όταν την ξαναέφεραν πίσω για να είναι σίγουροι ότι είναι η εικόνα τους, την έκαψαν λίγο από πίσω για να έχουν κάποιο σημάδι που θα την αναγνώριζαν πιο εύκολα. Η εικόνα όμως και για τρίτη φορά έρχεται στη νέα της κατοικία (το σημάδι σώζεται πολύ καθαρά μέχρι σήμερα).

 Παρόλο που οι μοναχοί την επανέφεραν τρεις φορές στην Κύπρου, η εικόνα επέστρεφε θαυματουργικά στο βουνό του Αρχαγγέλου. 

Προς τιμήν της Θεοτόκου, στο σημείο εύρεσης της εικόνας οικοδομήθηκε ναΰδριο. Σήμερα, για λόγους ασφαλείας, η εικόνα φυλάσσεται στον ομώνυμο ναό της Παναγίας της Κάτω.

Η Παναγία Τσαμπίκα μέχρι σήμερα δείχνει την αγάπη της στα άτεκνα ζευγάρια δίνοντάς τους τη χαρά της μητρότητας και πατρότητας.

Σε αυτο το μοναστηρι ειναι  φανερή η μητρική πρόνοια και κηδεμονία της Παναγιας  με τα αναρίθμητα θαύματα που επιτελεί σε όσα άτεκνα και απογοητευμενα  ζευγάρια που με πίστη καταφεύγουν σε αυτήν επικαλούμενα τη βοήθειά της αφού η επιστήμη τους  εχει εξαντλήσει ολες τις δυνατότητες, η χάρη Της Παναγίας τους δινει τη Θεία λύση.

 Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη μεσιτεία της όταν γεννηθεί ένα παιδί, αναλόγως του φύλου, του δίνουν προς τιμήν της το όνομα Tσαμπίκα ή Tσαμπίκος.

Το εσωτερικό του  πνίγεται στα τάματα.

 Στους τοίχους βρίσκονται κρεμασμένα ευχαριστήρια γράμματα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Από Σουηδία, Γερμανία, Βρετανία.

Τα κέρινα ομοιώματα των βρεφών είναι δεκάδες. Γυναίκες από κάθε γωνιά της Γης έχουν αφήσει το δικό τους τάμα προκειμένου να αποκτήσουν το πολυπόθητο παιδί και την ευλογία της μητρότητας.

Οι άτεκνες γυναίκες  καταπινουν το φυτιλακι της Παναγιας και παίρνουν μαζί τους και την κορδέλα που στολίζει την εικόνα. Την δένουν στην μέση τους για 40 μέρες και αφου νηστεψουν  και εάν έχουν πίστη κάνουν μωρό!

 Αναφέρεται πως σχεδον  όλα τα μωρά που γεννιούνται από την Παναγία φέρουν κάπου στο κορμάκι τους το σημάδι Της, που απεικονίζει το βαμβάκι με το λάδι από το καντήλι της.

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας, γιορτάζει το Γενέσιο της Θεοτόκου την 8η Σεπτεμβρίου και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκύνησης).

Ένα από τα παλιότερα θαύματα της Παναγίας Τσαμπίκας είναι και αυτό που συνδέεται με τα μεγάλα κτήματα γύρω από το Μοναστήρι.

 Αυτά τα κτήματα ανήκαν σ έναν Τούρκο Πασά, του οποίου η γυναίκα δεν τεκνοποιούσε.

 Εκείνη μαθαίνοντας για την Παναγία, προσευχήθηκε κι έφαγε το φυτιλάκι που έκαιγε στο καντήλι της εικόνας της. Έγινε το θαύμα κι έμεινε έγκυος. Ο Τούρκος δεν μπορούσε να πιστέψει πως το παιδί ήταν δικό του. 

Ούτε πίστευε πως επρόκειτο για θαύμα. Όταν όμως γεννήθηκε το μωρό, κρατούσε στη μικρή χούφτα του το φυτιλάκι του καντηλιού. Έτσι, ο Τούρκος Πασάς δώρισε στην εκκλησία όλα αυτά τα κτήματα που βρίσκονται γύρω απ το ναό.

Πολλές είναι οι βαφτίσεις που γίνονται στο παρεκκλήσι της Παναγίας της Τσαμπίκας κάθε χρόνο, προς τιμή της Παναγίας, από τις οικογένειες που έκαναν τάμα εκεί.

Η Αγαπημένη Μητέρα να προστατεύει όλα τα παιδιά του κόσμου και να χαρίσει την ευλογία της μητρότητας σε όλες τις γυναίκες